Van de week gaf ik een training A-varia actualiteiten aan een grote groep Rmia’s. Het was online via zoom en iedereen stond op mute. Met 75 man wordt het anders een kakofonie. Ik hou van lesgeven, maar zo’n eenzijdig zendverhaal is niet heel leuk. Dus ging ik als een razende door de stof heen, we hadden maximaal een uur voor een heleboel onderwerpen. Bij het thema goed werkgeversaansprakelijkheid zette ik nog een tandje snelheid erbij, want hoe die aansprakelijkheid zit, dat weten mijn toehoorders natuurlijk wel?
Omdat ik niet gestoord werd in mijn verhaal, had mijn andere hersenhelft blijkbaar even niets te doen. Werkgeversaansprakelijkheid, je bent aansprakelijk voor datgene wat je mensen overkomt of doen tijdens werktijd. Maar wat nou als je eigenaar bent van een fabriek met grote machines waar geschreven instructies voor zijn, wat nou als je zorgpersoneel hebt, die medicatie moeten geven, wat nou als je een vuil verwerkend bedrijf bent en met chemische stoffen om moet gaan, wat nou als je niet weet dat jouw mensen moeite hebben met lezen. Wat nou, als er heel veel mensen zijn die niet goed kunnen lezen en toch werken.
Wat dan?
Er zijn inmiddels best wat uitspraken geweest van rechters over het niet goed of onvoldoende instrueren van werknemers. Alleen geschreven instructies aanbieden in het Nederlands is niet voldoende gebleken als je anderstaligen aan het werk hebt, mondelinge instructies idem dito. Er is een uitspraak over het gebruik van pictogrammen om met een bepaalde machine te werken. In alle gevallen kreeg de werkgever geen gelijk en was hij aansprakelijk voor het ongeval van zijn medewerker. In deze zaken ging het vaak om een anderstalig persoon. Maar hoe zou het nou gaan als blijkt dat je medewerker gewoonweg niet goed kan lezen en jij er vanuit bent gegaan dat die dat wel kan? Wat voor uitspraken zouden daarover zijn? Ik heb ze nog niet gezien, maar dit soort situaties moeten zich wel voordoen denk ik zo.
Als we weten dat ergens tussen de 700.000 en 1.5 miljoen werkende mensen (of meer) laaggeletterd zijn en we weten dat die vooral werken in de zorg, de landbouw, de industrie en de horeca, moeten we daar dan niet wat mee doen? Moeten we niet checken of onze mensen moeite hebben met lezen en schrijven en moeten we ze dan niet de ruimte bieden om daar wat mee te doen? Dat is niet alleen in hun belang, maar ook in die van jouw als werkgever. Je bent immers aansprakelijk voor datgene wat je medewerker doet tijdens het werk en de gevolgen daarvan. Een ongeval met een machine, verkeerde medicatie toegediend, je kunt je er van alles bij voorstellen.
Je begrijpt, ik ben direct hard aan het nadenken over een product voor werkgevers waarbij zij mensen kunnen laten testen op leesvaardigheid en ze daarmee helpen. Misschien kunnen we ze dan wel een lagere premie voor de wegas laten betalen?
Mijn andere hersenhelft moest toen er weer even bij blijven omdat ik bij de online sessie was aangekomen bij het thema Wet Kwaliteitsborging voor het bouwen. Reuze interessant, maar wel iets waar ik beide hersenhelften voor nodig had.
Maar het suddert nu flink, hoe kunnen we een combinatie maken van mensen op weg helpen en tegelijkertijd aantrekkelijkere premies of voorwaarden voor hun verzekering realiseren. Wat nou als….
Download hieronder de publicatie.
